Doorgaan naar hoofdcontent

#117 kwartaalrapportage II

Zitten we zomaar alweer op de helft, wat gaat het toch allemaal akelig vlug he. Het tweede kwartaal zit er op, dus is het weer tijd voor een kwartaalrapportage. Hieronder de boeken die ik afgelopen maanden gelezen heb. Misschien zit er een leuk boek voor je tussen, misschien ook niet. Kijk maar.

Het Dolhuis – Boudewijn Buch

Ach, die malle Buch met zijn verzamelwoede en eilandenfascinatie. Boudewijn Buch was overal in geïnteresseerd en kon daar smakelijk over vertellen. Soms iets té smakelijk, want na zijn overlijden kwam naar boven dat hij zijn bijzondere levensverhaal vakkundig aan elkaar had gefantaseerd. Zo blijkt de kleine blonde dood, het kind van een bevriend stel die hij laat overlijden in één van zijn bestverkochte romans, gewoon nog rond te wandelen op onze aardkloot. Al die diploma’s en deftige titeltjes heeft hij zichzelf op de borst gespeld en dat botje van een uitgestorven Dodo was eigenlijk afkomstig van een doodgewone kip. Enfin, als je er maar mooi over vertellen kan is je al veel vergeven.

Dit boek gaat over Winkler, die in zijn jeugdjaren naar een rusthuis voor kinderen is gestuurd en in zijn volwassen leven probeert te begrijpen waarom. Gaandeweg het verhaal ontvouwt zich een familiedrama dat je niet in de koude kleren gaat zitten. Buch beweerde zelf  tijdens zijn jeugdjaren in zo’n akelig rusthuis gezeten te hebben, later bleek dat gewoon zo'n gezellige vakantiekolonie te zijn geweest. Maar hij weet het zo te brengen dat je hem gelooft. Daar was hij goed in.

Exemplaartje bij de kringloop gescoord voor een paar luttele euro’s, veel leesplezier aan gehad. Meer over dit boek hier.

Het Eiland van Anna – Eva Vriend

In dit nieuwe boek van Vriend onderzoekt ze hoe het de Schokkers verging bij de ontruiming van Schokland en de tijd daarna. Zo blijkt de Schokker gemeenschap nog lang niet uitgestorven te zijn, maar juist springlevend! Vriend ging op onderzoek uit, organiseerde Schokker dagen en werd lid van een echt Schokker koor.

Dit alles wordt beschreven aan de hand van het levensverhaal van Anna Diender. Geboren en getogen in Brunnepe, toentertijd een dorpje tegen Kampen aan, maar toch altijd Schokker gebleven. Hoe geef je je identiteit vorm als de plek waar je vandaan komt eigenlijk niet meer bestaat? En hoe kan het dat er 150 jaar later nog altijd mensen zijn die zich Schokker voelen? Vriend trekt in dit boek interessante paralellen met migrantengemeenschappen in het hedendaagse Nederland, waarmee het oude verhaal van dat eilandje in de Zuiderzee ineens verassend actueel is. Daarnaast: Schokland is gewoon altijd goed.

Meer over dit boek hier.

Het Nieuwe Land – Eva Vriend

In navolging van Het Eiland van Anna heb ik Het Nieuwe Land weer eens uit de boekenkast gepakt. Dit was de derde poging. De andere twee waren halverwege gestrand. Een boek dat het verhaal van de totstandkoming van de IJsselmeerpolders verteld, met in het bijzonder aandacht voor de Noordoostpolder. Vriend onderzoekt in dit boek wie er plek mocht krijgen in de nieuwe polder – en wie juist niet. En bovenal hoe dat die nieuwe polders heeft gevormd. De polder waar we mee verbonden zijn heeft ook wel een eigenaardige geschiedenis hoor.

Witte Oren – Louis Van Dievel

Dit boek gaat over een dorp in Vlaanderen, waar een gevreesde en gehate vrouw op haar sterfbed nog eens de vuile was buiten hangt over iedereen die ze in haar leven bespioneerd heeft. Het hele dorp raakt ervan in de ban en de roddels krijgen voor sommigen een hele vervelende uitwerking.

Nu is bovenstaande maar een beknopte beschrijving, maar daarbij komt nog: het is in het Vlaams geschreven. En dat leest heerlijk. Net als de humor die erin gebezigd wordt. Vlaams is eigenlijk Nederlands zoals het bedoeld is. Meer over dit boek hier.

Boto Banja & Dubbeluitgave 4 en 5 mei 2022

Van een stapeltje overgebleven Boekenweekgeschenken, - en essays mocht ik van iedere titel een exemplaartje meepakken. Ik hou graag van dit soort boekjes. Ideaal voor tussendoor, zeg maar een soort van literaire snacks.

Boto Banja gaat over de zoektocht van auteur Raoul de Jong naar zijn voorgeslacht in Suriname. En over de zoektocht naar het Geheime Genootschap van Dansende Schrijvers – de eerste vrije generatie zwarte schrijvers. Tevens de eerste generatie die de oceaan overstak om Europa te zien. Dat leverde interessante literatuur op.

Over de dubbeluitgave van 4 en 5 mei: dit soort boekjes heb je in een mum van tijd uitgelezen, maar bevatten altijd een mooi verhaal of belangrijke boodschap. In ieder geval zet het je aan het denken. Loop je eens zo’n boekje tegen het lijf, neem het dan mee en lees het.

Het Donkerste Donker

Over de meest zwarte bladzijde uit onze geschiedenis, de meest misselijkmakende plek ter wereld en hoe we 80 jaar na dato nog altijd moeilijk kunnen bevatten hoe het plaats heeft kunnen vinden.  Journaliste Rosanne Kropman hielp voor een krantenartikel archeologen mee om sporen van het vernietigingskamp Sobibor op te graven. Het greep haar zo aan dat ze er een boek over heeft geschreven, dat verhalen bevat waarvan het bestaan vergeten dreigt te raken, maar die het verdienen te worden doorverteld. Ook al willen we er soms niet aan herinnerd worden. Meer over dit boek hier.

Friends, lovers en het Grote Verschrikkelijke Ding – Matthew Perry

Hier was ik toch nieuwsgierig naar: hoe verging het Matthew Perry met zijn verslaving? De bekende Friends-acteur is daar in dit boek verassend openhartig over. Over zijn zoektocht naar roem en erkenning, de leegtes die bleven en opgevuld moesten worden. Over zijn eerste biertje, sigaretje, lijntje en pillen en hoe hij sindsdien in een continue strijd verbleef om ervan af te blijven. Over de binnenkanten van verslavingsklinieken en over het karakter Chandler Bing, die naast zijn lolbroekerij ook een serieuze afspiegeling was van zijn eigen persoon.

Ik las laatst een quote van een schrijver die stelde dat Engelstalige (of geïmporteerde) boeken vaak rommel zijn, maar het toch ontzettend goed doen in Nederland. Ik voelde me een beetje aangesproken, want dit boek is niet per se goed geschreven, maar toch las ik het. Ik nam dit boek enkel mee omdat ik Matthew Perry ken van Friends en pas daarom geïnteresseerd was in zijn verhaal. En ik wilde weten hoe het er nu echt aan toe ging achter de schermen van de bekende sitcom. Een beetje sensatie doet een mens geen kwaad van tijd tot tijd.

Evengoed biedt het boek een fraai inzicht in het hoofd van iemand die worstelt met verslavingen.

Reeds bezig

Ik las ook nog een grappig boekje van de Griekse filosoof Theophrastos, die Karakterschetsen opschreef van iedereen die hij in het Athene van de 4e eeuw voor Christus tegenkwam. Leuk voor tussendoor.

Over de dood denk ik niet heel vaak na, toch zou ik dat wel mogen doen van uitvaartondernemer en oud-plaatsgenoot Iede Hoorn. In het boekje Leven met de dood vertelt hij in korte stukjes over zijn werk. Het verhaal van de twee Surinaamse broertjes ging me niet in de koude kleren zitten. Een boek over afscheid nemen, rouwen maar ook hoe je het leven kunt vieren.

Na het bezoek aan Kolonie van Weldadigheid in Veenhuizen besloot ik het boek De vondeling van Veenhuizen mee te nemen. Ik kom er niet helemaal lekker doorheen, de schrijfstijl staat me een beetje tegen (leg later nog wel eens uit waarom) en ik merk aan mezelf dat ik niet zo goed kan tegen creatieve interpretaties van historische personen en gebeurtenissen. Maar ik geef het alsnog een kans. Dat kan ook he, beste lezer, dat je eens een boek treft waarmee je niet zo lekker klikt.

Gesneuveld

In de vorige kwartaalrapportage vertelde ik dat ik bezig was in November van Tomas van Olde Heuvelt en Het Perenlied van Joost Oomen. Is ‘m niet geworden. De boeken toch maar dichtgeslagen en teruggebracht. Misschien voor een andere keer.

Dat waren de boeken van het 2e kwartaal! Mocht er een titel tussen zitten waar je nieuwsgierig naar bent geworden, harstikke leuk, veel leesplezier! Of misschien heb je zelf een boek met veel plezier gelezen dat je zou willen tippen aan andere mensen. Dat mag ook! Laat het maar lekker achter in de reacties.

Toedeloe en lekker lezen!

Het eerste kwartaal: hier

Oh ja, tussendoor herlees ik In Europa van Geert Mak. 
Blog #112 terug Europa in
Blog #114 In Europa: januari 

 

Reacties

  1. Wederom heerlijk geschreven blog!

    De jasmijnzussen van Corina Bomann vond ik een mooie aanrader, ook the shack van Paul Young is een van mijn favorieten.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

#112 terug Europa in

In Europa – proloog Als ik de vraag zou krijgen welk boek hét beste geschiedenisboek ooit is, zou ik meteen naar de boekenkast lopen om er een dikke pil uit te pakken. Er bestaan zoveel mooie, goede en interessante geschiedenisboeken (en stripboeken), maar ééntje steekt daar toch wel echt met kop en schouders bovenuit. En het is dit jaar 20 jaar geleden dat het boek uitgebracht werd. Het beste geschiedenisboek ooit blijft, in mijn optiek, In Europa van Geert Mak. Europese Steinbeck Geert Mak is geen historicus, zoals hij dat zelf vaak op bescheiden toon benadrukt. Hij is een journalist. Maar dat juist die twee dingen, journalistiek en geschiedkunde, bijzonder goed samengaan, heeft Mak met zijn In Europa bewezen. Er is geen ander boek als dit boek. Het zijn twee reizen die Mak hier maakt: eentje door het Europa van 1999 en eentje door die hele akelige, spannende, bewonderingswaardige en dynamische twintigste eeuw. Hij liet zich er voor inspireren door John Steinbeck, een Amerika

#53 Hompelvoet

In een van de eerste blogpost dit jaar schreef ik dat ik terug zou komen op wat ik vond van het boek De verworvenheden – of hoe je iemand wordt die ernaar verlangt op het eiland Hompelvoet te zijn. Het boek had ik voor mijn verjaardag gekregen en ik zag er naar uit om het te lezen, want ik had het ergens voorbij zien komen in een boekenrubriek en het had me nieuwsgierig gemaakt. En ondanks het mooie Engelse spreekwoord wat ik hier in het Nederlands zal tikken (want staak de verengelsing!), namelijk dat je een boek niet op zijn omslag moet beoordelen, trok dat kartonnen opdienblaadje me ontzettend aan. Ik had wat tijd nodig om over het boek na te denken. Dat doen weinig boeken. En de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik er nog steeds niet uit ben wat ik ervan vind. Maar ja, is ergens iets van vinden per se noodzakelijk? Wanneer heb je pas echt iets over iets te zeggen? Dat vraag ik me steeds meer af na het lezen van het boek. Tijdens het lezen van het boek raakte ik wat geërgerd