Gijs van Engelen, van de podcast Geschiedenis Inside, heeft
in zijn leven meer dan 1500 films gezien. Dat heeft hij bijgehouden in een app,
of tenminste met terugwerkende kracht ingevuld.
Dat leek me een leuk projectje, toen ik de aflevering over
historische films luisterde: alle films op een rijtje zetten die ik ooit heb
gezien. Ik ging er een half uurtje voor zitten en noteerde tenminste 222 films.
Als we uitgaan van een gemiddelde speelduur van 2 uur, heb ik dus zeker 444
uren zitten kijken naar bewegend beeld. De lijst is nog lang niet compleet.
Het is vreemd hoe je herinnering aan films werkt. Sommige
films kon ik direct opnoemen. Jeugdfilms vooral, zoals Pietje Bel en Kruimeltje.
Vergeet De Schippers van de Kameleon niet. We hebben een speedboooot!
Vooral heel veel animatiefilms kwamen direct naar boven.
Denk aan Shrek, Finding Nemo, The Lion King, Robin Hood,
De Reddertjes (geweldige film), De Reddertjes in Kangaroeland
(geweldig vervolg), Peter Pan en vele, vele anderen. In het lijstje
staan opvallend veel Disneyfilms.
Sommige films schoten meteen in mijn gedachten, bij anderen
kwamen bepaalde scenes bovendrijven, waarvan ik moest zoeken naar de naam. Die
film over dat groepje kinderen dat kattenkwaad uithaalt bijvoorbeeld, hoe heet
die ook alweer? Eén zo’n jochie had een kapsel waarbij er één stekel recht
omhoog prijkte. Er zat een hond in met een zwarte kring rondom een oog. Aha, dat
zijn De Boefjes! Die hadden we nog op videoband. Ook opvallend: veel
covers van videobanden kan ik nog voor me halen.
Het is ook opvallend dat je leeftijdsfase beslissend is voor
de films die je kijkt. In mijn pubertijd waren dat films als American Pie
en Scary Movie. Bijna alle delen van gezien, meermaals zelfs, tot de
nieuwe delen in de reeksen mijn aandacht totaal niet meer trokken. Zulke films
ontgroei je. Spooffilms als The Naked Gun en Airplane!
vond ik interessant vanwege de humor, maar ook humor ontwikkelt zich geloof ik.
Sommige films herinnerde ik meteen omdat we ze op school hebben
gezien, dan herinner ik me vooral de plek en docent. Van Christiane F. bijvoorbeeld
herinner ik me begin noch eind, het is vooral een bepaalde indruk die ik ervan
meegenomen heb. Veel grijs en troosteloosheid. Om één of andere reden
herinner ik me dat ze zelf een tattoo had gezet.
En sommige films meen je gezien te hebben, maar die
herinneringen zijn vals. Jaws en E.T. van Stephen Spielberg zijn
zulke films. Er zitten zoveel verwijzingen naar deze titels in andere films of
bepaalde scenes heb je zo vaak voorbij zien komen, dat ze evengoed een plek in
je geheugen hebben. Ik zie dat dat jochie zo naar de maan fietsen met die malle
alien in zijn fietsmand, maar heb die hele film nog nooit in zijn totale lengte
gezien. Bij de eerste tonen van Jaws Main Theme zie ik vanuit de haai
een zwemmer steeds dichterbij komen, of een hap uit een vissersbootje nemen, maar
ook die film kan ik niet in mijn lijstje bekeken films neerschrijven.
Best opmerkelijk hoe films samenvallen met je herinneringen.
Hoe ze indruk kunnen maken en je bij blijven. En dat ze blijkbaar een plek innemen
in onze levens.
Als je eenmaal begint alle films die je ooit gezien hebt op
te schrijven, is het net alsof er een lopende band gestart wordt. Eerst komt er
een hele bulk filmtitels voorbij waar je allemaal herinneringen bij hebt, en dan
vertraagt het tempo, komen er losse onderdeeltjes voorbij die je zelf in elkaar
moet puzzelen. Hoe heette die film ook alweer over die professor die per
ongeluk levend slijm uitvindt? We hadden er een videoband van. Robin Williams
in de hoofdrol. Robin Williams! Mrs. Doubtfire heb ik ook gezien…
Aha, het was Flubber.
Reacties
Een reactie posten