Snel koffie, snel ontbijtje, snel de boel weer inpakken want we moesten uitchecken.
We mochten nog even op het strandje blijven. Poging twee om te snorkelen. Helaas was het water nog steeds te troebel. Bij de ingang via de rotspartij was de golfslag nog steeds te sterk om veilig het water in te kunnen. Een vriendelijke Italiaan gaf ons nog wel instructies – wachten op een golf en je dan mee laten sleuren het water in – maar we waagden het er niet op.
In plaats daarvan togen we maar weer naar het zwembad. Ook lekker hoor.
Omdat we van de Chinees een extra gerecht hadden meegenomen, konden we dat mooi gebruiken als lunch. Buiten de camping, aan een weg, warmde we zoetzure kip en vraten we alsof het een lieve lust was.
We moesten door. We zouden bij het station van Taggia worden opgehaald voor een Torrentismo, een wandeling door de Argentinarivier. We ontmoette Federicco, onze gids van de middag.
Eenmaal aangekomen bij de rivier kregen we een wetsuit, want het water kon al koud zijn, zo waarschuwde Federicco. En daar gingen we. Met onze waterschoentjes zochten we grip op de glibberige keien. De gids deed voor hoe we over rotsen moesten klimmen. We volgden voorzichtig.
We gleden over keien alsof het glijbanen waren en lieten ons plonzen in diepe stukken. ‘Here is the jacuzzi,’ wees Federicco naar een plasje waar een waterval het water liet bruisen. Van een rots deden we een bommetje. Later nog eens, van een rots die vijf meter boven het water uitstak.
Ondertussen wees Federicco ons de natuur aan. In 2020 was er na hevige regenval water door een dam gebroken, dat in een vloedgolf door het rivierdal was gedenderd. Daarbij zijn delen van dorpen en de helft van een Romeinse brug meegesleurd. ‘Oh look, a little snake,’ zei hij later. Hij probeerde het kleine kronkelende beestje op te pakken. Even later ‘a big one’. Kijk maar niet, dacht ik.
We klommen over een rotswand, schaafden onze knieën en kwamen met beurse scheenbenen weer terug bij ons eindpunt. Het was het allemaal meer dan waard.
We dronken nog een aperitivo en namen afscheid van de gids. Daarna trapten de we motor weer aan. Alvast van kilometers snoepen van de terugreis.
Aan het meer van Lugano boekten we een hotel. De vriendelijke baliemeneer wees ons de weg naar een kebabzaak. Allebei moe van de dag aten we nog wat kebab en terug in het hotel lieten we ons op het bed storten.
Vandaag werden we wakker in een regenachtig Lugano, dat er desalniettemin uitziet als een gezellig, schoon en leuk stadje. Tijd om Zwitserland weer te verlaten. Via de Duitse Autobahn rijden we weer terug naar de bult.
Overigens heeft de gids foto’s gemaakt tijdens de riviertocht, maar heeft hij die nog niet toegestuurd. Als we die hebben zullen ze bij de post geplakt worden.
Reacties
Een reactie posten