#290 Nederland Zingt is Nederland Zingt niet meer

Joop van den Ende had een advertentie geplaatst om ‘wakker te worden’. De Publieke Omroep dreigt gesloopt te worden door machtige bedrijven uit China en Amerika, en in eigen land door de ‘populistische kletspraat’ van onder meer de PVV en Geert Wilders.

Van een discussie tussen de mediaproducent en voormalig PVV-kamerlid Fleur Agema zag ik een fragment voorbijkomen in de feed. Agema had heel veel mensen op straat gesproken. Dat waren allemaal nette, belezen en bereisde mensen. En allemaal herkenden ze zich niet meer in de NPO.

Op een zeker moment wierp Van den Ende tegen dat de NPO programma’s biedt met goede journalistiek, kunst en cultuur, programma’s die belangrijk zijn, maar zullen verdwijnen als de NPO wordt opgedoekt. Als voorbeeld noemde hij een boekenprogramma en Nederland Zingt op de zaterdagavond.

Maar wacht eens even, ik herken me ook helemaal niet meer in Nederland Zingt!

Dat was altijd een kostelijk uurtje op de zaterdagavond, die ik graag thuis doorbracht voordat het stappen begon. Mijn moeder zat op de bank te puzzelen, mijn vader verplaatste de bak met boontjes van de keuken naar de bank, om ze vast de doppen voor de zondag. Een van de broers kwam het huis binnen plofte er gezellig bij. Altijd werd opgemerkt dat er deze keer weer vanuit een mooie kerk gezongen werd. Iedere zaterdagvond appte ik vrienden dat ik iets later zou komen. Ondertussen klonken die prachtige liederen van Johannes de Heer.

Later zou ik eens, toen ik nog in de gehandicaptenzorg werkzaam was, een invaldienst draaien op zaterdagavond. Met een paar bewoners zaten we in de huiskamer, en toevallig stond er voor de zondag boontjes op het menu. Ik stemde de televisie af op NPO2, Nederland Zingt, en terwijl ik met een bak op schoot de boontjes dopte zongen de bewoners mee, ieder op hun eigen manier. Een zaterdagse traditie leefde daar voort, in die gezellige woonkamer van de zorgwoning, en niet eerder voelde het protestants zijn zo compleet.

Onlangs wipte ik op een vroege zaterdagavond even binnen bij het ouderlijk huis. Moeder op de bank, televisie afgesteld op de tweede zender. Gezellig, dacht ik, Johannes de Heer. Niets van dat al! Het was alleen maar opwekking dat de klok sloeg!

Nu heb ik niks tegen opwekking hoor. Vrijheid blijheid, daar niet van. Maar moet dat nou zo overdreven met de ogen dicht en met de handen op de borst? Of zelfs in de lucht? En moet die muziek zo zemelig? Wat is er nou helemaal mis met ouderwets vlot orgelspel?

Nogmaals: niks op tegen. Alleen, het wordt je zo door de strot geduwd. En dáár heb ik moeite mee.

Tegenwoordig moet er voor ieder instrument maar plek zijn. Dwarsfluiten, harpen, gitaren. Zelfs tamboerijnen! Er zullen heus wel goede instrumenten tussen zitten hoor, maar ik blijf erbij: eigen instrument eerst. Gewoon fijn kordaat orgelspel. Zingen met boven- en onderstem. Verder geen fratsen. Zo is het toch? Waarom zou ik belasting betalen voor een programma waarin in mijzelf niet meer herken?

Nederland Zingt is Nederland Zingt niet meer. Die hele NPO is niet meer wat het was. Als het aan Agema en de PVV ligt, doeken we de hele santenkraam maar op en hevelen we de juiste programma’s over naar de commerciëlen.

Een programma voor 60.000 tot 70.000 kijkers op de vroege zaterdagavond, waarin een eeuwenoude protestantse traditie wordt gevierd met eeuwenoude liederen, onder begeleiding van een eeuwenoud instrument, zal immers heus wel interessant zijn voor commerciële zenders als RTL of SBS.