#295 Zijne keizerlijke hoogheid Norton

Binnenkort is er weer een boekverkoop en voorafgaand daarvan wordt er een ronde door alle boekenkasten gemaakt. Omdat een bibliotheek nu eenmaal een beperkt aantal meters aan planken heeft, moeten er zo nu en dan boeken worden afgeschreven. Ze worden verkocht voor een klein prijsje. Nu lijkt zo’n bibliotheekboek met hufterprove kaft en sticker op de rug niet aantrekkelijk in bezit te hebben, maar doorgaans staat er voor aanvang van een boekverkoop al een flinke rij popelende mensen.

Boeken worden afgeschreven als ze:
- ouder dan 10 jaar zijn
- meer dan 2 jaar niet zijn uitgeleend
- meer dan 100 keer zijn uitgeleend

Bij de sectie ‘Kunst’ een levensgroot boek met de werken van Rembrandt. Meer dan 2 jaar niet uitgeleend. Afschrijven zou eigenlijk zonde zijn. Ik besloot hem neer te leggen op een displaytafel, met opengelslagen pagina’s waarop een bekend schilderij stond. Binnen 10 minuten was ‘ie uitgeleend.

Afgelopen week besloot ik een ronde door de stripboeken te doen. Op een kruk nam ik alle Lucky Luke’s in de hand om ze te controleren op verschijningsdatum en of de bladzijden nog lekker in ’t velletje zaten. Hoe saai dit ook mag klinken: het is een lekker klusje om te doen.

Al bladerend door al die stripboeken viel het me op hoe Lucky Luke door de jaren heen van uiterlijk veranderd. En hoe de tekenstijl van Morris zelf is geëvolueerd. Morris was een artiest die altijd in beweging bleef en zichzelf bleef uitvinden.

Het primaire kleurgebruik in zijn prentjes blijft geweldig. Soms zijn hele figuren zomaar vuurrood, dan weer helderblauw en in sommige gevallen – er verschijnen nog wel eens achterhaalde stereotyperingen in eerdere albums – knalgeel.  

Wat ook leuk aan de boeken is, is dat er altijd een stukje geschiedenis aan de lezer wordt meegegeven. Zo had ik het album Zijne keizerlijke hoogheid Smith in handen, dat draait om een schatrijke man die door verstandsverbijstering denkt de keizer der Verenigde Staten te zijn.

Achter in het album las ik dat het verhaal gebaseerd is op een echte man, Joshua Norton, die zichzelf in 1859 uitriep tot keizer van de Verenigde Staten en tevens beschermheer van Mexico. Dit deed hij door een artikel te plaatsen in de San Francisco Bulletin, de redactie speelde het spelletje mee. Maar na hoongelach maakte spot plaats voor waardering en het volk liep met hem weg.

De geschiedenis van Keizer Norton deed me een beetje denken aan die van Had-je-me-maar, en andere figuren die de (hedendaagse) politiek heeft gezien.

Bij zijn overlijden werd er een complete keizerlijke ceremonie voor hem georganiseerd, naar verluidt stonden er meer dan 30.000 mensen toe te kijken bij de rouwstoet. Hier een link voor wie meer wil weten.

Het album was nog in goede staat en kon worden teruggeplaatst. Ik kan iedereen aanraden om ergens op een kruk te gaan zitten en een (strip)boek open te slaan. Want dat is het leuke van boeken: die verzameling gebundelde papier bevat meestal een wereld aan verhalen. In dit geval een geschiedenis waar ik nog nooit van had gehoord.

Lees meer strips!