Doorgaan naar hoofdcontent

#49 commoliceren

Wie is de Mol is al jarenlang een hit op de televisie. Het is een programma waar je of helemaal weg van bent, of helemaal niks van moet hebben. Mensen kunnen het soms ingewikkeld vinden, terwijl het doel eigenlijk vrij simpel is: een groep personen doet opdrachten met als doel zoveel mogelijk geld in de pot te krijgen, één iemand binnen die groep heeft als doel de pot zo laag mogelijk te houden.

De saboteur, de Mol dus, kan die pot laag houden als ‘ie het maar slim genoeg speelt. Hij of zij moet onopvallend te werk gaan en voor misleiding of verwarring zorgen. Zogenoemde Molacties. 

Het is aan de kijker om hints te ontdekken over de Mol of goed in de gaten te houden wie verdachte acties doet. Dat maakt het spannend om naar te kijken. En de lol is natuurlijk om te speculeren over wie uit de steeds minder bekende groep Nederlanders de Mol is.

Na de uitzending van vorige week moest ik aan iets denken. Een vrij simpel spelletje dat je kunt spelen met een groep. Fluister een woord in een oor en laat diegene dat door fluisteren. De laatste zegt het gefluisterde woord hardop. Grote kans dat het niets meer te maken heeft met het originele woord.

Niets lijkt zo simpel maar is zo verdraaid ingewikkeld als communicatie tussen mensen.

Hoe spectaculair en episch alles in beeld gebracht mag worden bij Wie is de Mol, de opdrachten zelf zijn dus maar vrij simpel. Het zijn vaak woorden of codes die moeten worden doorgegeven middels een portofoon, of zoals vorige week, toen de deelnemers een hoge rots moesten beklimmen terwijl ze een podcast luisterden, waar feitjes werden opgenoemd over Mexico die ze later moesten invullen bij een test. Probeer dat maar te onthouden wanneer je alle aandacht nodig hebt om niet de diepte in te storten.

Een trucje trouwens waar die Victor Mids ook vaak gebruik van maakt.

De opdracht van de Mol is dus saboteren, maar door de opdrachten (communiceren) ontstaat er vaak al zoveel verwarring dat de Mol zelf er eigenlijk amper aan te pas hoeft te komen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

#53 Hompelvoet

In een van de eerste blogpost dit jaar schreef ik dat ik terug zou komen op wat ik vond van het boek De verworvenheden – of hoe je iemand wordt die ernaar verlangt op het eiland Hompelvoet te zijn. Het boek had ik voor mijn verjaardag gekregen en ik zag er naar uit om het te lezen, want ik had het ergens voorbij zien komen in een boekenrubriek en het had me nieuwsgierig gemaakt. En ondanks het mooie Engelse spreekwoord wat ik hier in het Nederlands zal tikken (want staak de verengelsing!), namelijk dat je een boek niet op zijn omslag moet beoordelen, trok dat kartonnen opdienblaadje me ontzettend aan. Ik had wat tijd nodig om over het boek na te denken. Dat doen weinig boeken. En de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik er nog steeds niet uit ben wat ik ervan vind. Maar ja, is ergens iets van vinden per se noodzakelijk? Wanneer heb je pas echt iets over iets te zeggen? Dat vraag ik me steeds meer af na het lezen van het boek. Tijdens het lezen van het boek raakte ik wat geërgerd

All-you-can-eat restaurant

All-you-can-eat restaurants zijn een fenomeen. Ze bestaan nog niet zo heel lang in Nederland. Niet in zulke getale als tegenwoordig tenminste. Het concept is van een all-you-can-eat restaurant is vrij simpel. Je betaalt een relatief goedkoop bedrag en voor een paar uur mag je je helemaal uitleven op buffetten en wokgerechten. Zo heb je hier in de buurt een bekend all-you-can-eat restaurant in Emmeloord en in Kampen. Voor wie het allemaal niet gek genoeg kan zijn er ook speciale indoorhotels waar het de hele dag door genieten geblazen is. Voor mijn werk (gehandicaptenzorg) ben ik tot driemaal toe naar zo’n hotel geweest. Leuk voor de doelgroep. Voor mij elke keer een uitje naar een totaal andere wereld. Het geldt als het hoogtepunt van het jaar. Afgelopen zaterdag was ik niet met werk, maar met vrienden, naar een wokrestaurant. Ook zo’n all-you-can-eat concept. Iemand uit de groep wilde graag uit eten en omdat het dure tijden zijn, zochten we iets waar iedereen eten kon, maar wat even

#32 lieve mensen, drie tips

Lieve mensen, Ik probeer zo graag te snappen hoe dit zover heeft kunnen komen. Ik wil het waarom zo graag begrijpen. Vandaag heb ik me er stuk over lopen peinzen, maar ik kom er niet uit. Ik denk dat een poging tot het vinden van antwoorden ergens in de volgende drie aanbevelingen zit. Een luistertip, een leestip en een kijktip.  De luistertip:  De ongelooflijke Podcast met Arnon Grunberg https://open.spotify.com/episode/6SjqWYv2peLNwkWf6EVC1T?si=115090eb5c3d4083 De leestip:  De kijktip:  Persoonlijke tip:   Laat je niet gek maken. Blijf bij jezelf. Blijf omzien naar de ander. Heb lief.