JMZWAAN

All-you-can-eat restaurants zijn een fenomeen. Ze bestaan nog niet zo heel lang in Nederland. Niet in zulke getale als tegenwoordig tenminste. Het concept is van een all-you-can-eat restaurant is vrij simpel. Je betaalt een relatief goedkoop bedrag en voor een paar uur mag je je helemaal uitleven op buffetten en wokgerechten. Zo heb je hier in de buurt een bekend all-you-can-eat restaurant in Emmeloord en in Kampen. Voor wie het allemaal niet gek genoeg kan zijn er ook speciale indoorhotels waar het de hele dag door genieten geblazen is. Voor mijn werk (gehandicaptenzorg) ben ik tot driemaal toe naar zo’n hotel geweest. Leuk voor de doelgroep. Voor mij elke keer een uitje naar een totaal andere wereld. Het geldt als het hoogtepunt van het jaar. Afgelopen zaterdag was ik niet met werk, maar met vrienden, naar een wokrestaurant. Ook zo’n all-you-can-eat concept. Iemand uit de groep wilde graag uit eten en omdat het dure tijden zijn, zochten we iets waar iedereen eten kon, maar wat even...

In mijn keukenkastje staat een blikje knakworsten. Niet omdat ik aan het hamsteren ben, maar omdat ik onlangs het fenomeen ‘knakworsten opwarmen’ heb herontdekt. Een tijdje terug heb ik met wat vrienden een vriend bezocht die quarantaine zat. Schrik niet, we hadden buiten afgesproken en hoewel we alleen een tasje met wat lekkers langs zouden brengen, werd het gezelliger dan gedacht en bleven we, op afstand, een tijdje zitten. Totaal verkleumd kwamen we terug en kropen we onder een dekentje. Om een beetje door te warmen zocht ik iets wat we konden gebruiken, maar mijn vrijgezellenkoelkast bevat niets meer dan drinkyoghurt en beschimmeld fruit. Tot ik een potje knakworsten uit een kerstpakket vond, die opwarmde, en serveerde met een kom Zaanse mayonaise. Dat bleek een gouden vondst. Ik had al jaren geen knakworsten gegeten en was vergeten hoe lekker dat kan zijn. Bij wie was het vroeger geen feest als er een blik worsten op tafel werd gezet? Met een knakworst op brood had je meteen een f...

Op een middag was ik met wat vrienden in Amsterdam. Gewoon, even wat eten en wat door de stad slenteren. Op een gegeven moment was het tijd voor een bekkien en we streken neer op het terras van Majestic, die een giftige combinatie biedt van Parijse prijzen en Amsterdamse klantonvriendelijkheid. De provinciaal in mij begon ogenblikkelijk te protesteren. Zoveel voor een bakje koffie, daar heb ik op Urk wel drie koppen voor ! Maar soms moet je poldertrots opzijzetten en mag je jezelf de waan gunnen stedeling te zijn. Hoewel Amsterdammers zelf zulk soort zaken zullen mijden als de pest. Op de Dam, onder het paleis, was een demonstratie gaande. Nippend van mijn overigens smaakloze koffie, je mag toch verdorie wel wat verwachten voor zo’n prijs, sloeg ik het tafereel gaande. Waar de demonstranten nu eigenlijk voor op de Dam stonden weet ik niet meer, wel werd er met vlaggen gezwaaid en werd er in een megafoon gebruld.   ‘Jos,’ zei ik. ‘Zullen wij ook eens demonstreren?’  ...

Storm Dudley weet van wanten hoor. Toen ik vanochtend de gordijnen opendeed zag ik dat mijn balkonscherm half was afgewaaid, de bloembakken kapotgeslagen waren en het balkontafeltje naar beneden was gestort. Deze straat fungeert als een soort windtunnel. Ben je mooi klaar mee. Ongelooflijk trouwens, dat balkonscherm was vastgemaakt met tiewraps. Daar waren er wel een stuk of zes van kapotgebroken. Tiewraps!  Mijn nek voelt stijf en dat komt niet van de tocht, maar van het lezen. Ik heb tot in de nacht nog met mijn neus in een Dan Brown boek gezeten. Het Verloren Symbool. Na het zien van de serie besloot ik het boek nog eens te herlezen, gezien de climax in de laatste aflevering nogal te wensen overliet.  Over de boeken van Dan Brown wordt soms een beetje laatdunkend gesproken, maar vinden nog altijd gretig aftrek bij een groot lezerspubliek. Veel mensen beschouwen het als hun quilty pleasure. Toen ik voor het eerst de Da Vinci Code las, werd ik een wereld van architectuur, kun...

Ooit kreeg ik de opdracht om elke dag 3 pagina's vol te schrijven. Omdat dit mij wel beviel, heb ik besloten om dit ook in het nieuwe jaar voort te zetten. Af en toe zal ik een stukje delen op deze blog. Tim Hofman, de man van BNNVARA die mensen achtervolgd met een camera omdat ze iemand nog een tientje verschuldigd zijn, heeft gistermiddag iets neergezet met zijn programma BOOS waar ik nog steeds beduusd van ben. Al een week was Nederland in spanning aan het wachten op de betreffende aflevering, waarin een groot schandaal onthuld zou worden. In iedere talkshow en praatprogramma ging het erover. Iedereen verlekkerde zich op de uitkomst en eventuele onthulling van bekende gezichten. Want wat is er nou mooier dan iemand met macht en status te zien vallen. Dat is onze volkssport nummer één. Je moet in ons land nooit inbeelden dat je iets voorstelt. Wie zijn kop boven het maaiveld uitsteekt wordt genadeloos gekapt. En als je dan al omhoogklimt, zul je vroeg of laat toch wel vallen. D...

 Voor een, onvoltooide, cursus creatief schrijven kreeg ik de opdracht om elke dag 3 pagina's vol te schrijven. Omdat dit mij wel beviel, heb ik besloten om dit ook in het nieuwe jaar voort te zetten. Af en toe zal ik een stukje delen op deze blog.  Donderdag 6 januari 2022 Bij het woord ´vastentijd´ zul je wellicht denken aan het Islamitische Ramadan. Veel mensen weten niet dat het Christendom, met name het Katholicisme, ook vastentijd kent. De veertig dagen tussen Carnaval en Pasen staan dan in het teken van de vastentijd. Eigenlijk zijn het 46 dagen, maar op de zondagen mag er gek genoeg gezondigd worden. Katholicisme zoals we het gewend zijn.    Ook in Protestantse kringen wint het Christelijke vasten de laatste jaren aan populariteit, al wordt het begrip ´vasten´ niet meer zo strikt genomen als vroeger. Er wordt een moderne invulling gegeven aan dit fenomeen, iets dat beter past in onze moderne tijd. Veel mensen geven iets van hun luxe op. Dat kan zijn dat je e...

Zondagochtend, een moment van rust in een drukke week. Meestal begint de zondag voor mij met het ontwaken uit een diepe slaap, douchen, kopje koffie en wat rommelen in mijn appartementje met de teevee aan op de achtergrond. Altijd afgestemd op NPO 2. De zondagochtend is daar gevuld met programma's van respectievelijk de EO en de KRO. Antoine Bodar neemt me even mee naar Rome, waar hij midden op het sint Petersplein de kijker bijpraat over de ontwikkelingen in Vaticaanstad en de Katholieke wereld, gevold door een Eucharistieviering. Ja mensen, de K van KRO staat nog altijd voor Katholiek.  Een Eucharistieviering is vergelijkbaar met onze protestantse avondmaalviering. Hoewel we veel gebruiken en liederen delen met de Katholieken, is toch alles een kwartslag anders. Ik vind het altijd wel interessant. Dan is er ruimte voor Protestants Nederland en zendt de EO een jongerendienst en een selectie van Nederland Zingt uit. De liederen en gezangen, maar vooral de samenzang, voelt vertrouwd...