JMZWAAN

 Laatst sprak ik iemand die van Urk afkomstig is. En diegene sprak Nederlands tegen mij. Er zijn veel dingen waarover ik kan mopperen. Er zijn ook een aantal dingen in het leven waar ik totaal geen raad mee weet en waarbij ik dan zo goed als ik kan mezelf doorheen probeer te manoeuvreren. En er zijn dingen die me zo irriteren, die zo indruisen tegen alles wat ik ben, dat het me simpelweg agressief maakt.  Mensen die Nederlands spreken tegen iemand die in dialect praat, terwijl ze datzelfde dialect ook machtig zijn - is één van die dingen. Is Nederlands spreken dan verkeerd? Welnee. Het is een goede zaak dat je de Nederlandse taal machtig bent. Wat maakt het dan dat het meteen in mijn irritatiezone schiet? Ten eerste ontstaat er in zo’n situatie een vreemde kortsluiting in mijn hoofd. Want wat wordt er nu van mij verwacht? Dat ik ook Nederlands ga praten? Als we allebei van Urk afkomstig zijn en we zijn onder vier ogen, dan kunnen we toch gewoon in het Urkers communiceren...

  Vandaag is het 4 mei. In Nederland staat deze dag in het teken van de Dodenherdenking. Morgen vieren we bevrijdingsdag. Twee kleine, maar belangrijke momenten in het jaar waar we stilstaan bij het feit dat vrede niet vanzelfsprekend is. Kijk naar het oosten van Europa en je ziet de verschrikkingen die we hier al jaren herdenken voor je neus gebeuren.  In de rest van de wereld staat 4 mei bekend als 'May the Fourth', ook wel Star Wars Day. Reden voor een blogpostje.  Aan iemand die nog nooit een Star Wars film heeft gezien kan het moeilijk zijn om een beknopte uitleg te geven waar de films nu eigenlijk over gaan. Iets met de strijd tussen goed en kwaad, een ruimteprinses, vliegtuigen die piew piew doen en ruimteridders die kunnen toveren. Enerzijds is het plot van een Star Wars film doodeenvoudig, anderzijds kun je een studie op de films loslaten om ze te begrijpen. Het was één van de dingen waarom de films me nooit hebben gegrepen. Te vaag, te nerd-achtig en mense...

All-you-can-eat restaurants zijn een fenomeen. Ze bestaan nog niet zo heel lang in Nederland. Niet in zulke getale als tegenwoordig tenminste. Het concept is van een all-you-can-eat restaurant is vrij simpel. Je betaalt een relatief goedkoop bedrag en voor een paar uur mag je je helemaal uitleven op buffetten en wokgerechten. Zo heb je hier in de buurt een bekend all-you-can-eat restaurant in Emmeloord en in Kampen. Voor wie het allemaal niet gek genoeg kan zijn er ook speciale indoorhotels waar het de hele dag door genieten geblazen is. Voor mijn werk (gehandicaptenzorg) ben ik tot driemaal toe naar zo’n hotel geweest. Leuk voor de doelgroep. Voor mij elke keer een uitje naar een totaal andere wereld. Het geldt als het hoogtepunt van het jaar. Afgelopen zaterdag was ik niet met werk, maar met vrienden, naar een wokrestaurant. Ook zo’n all-you-can-eat concept. Iemand uit de groep wilde graag uit eten en omdat het dure tijden zijn, zochten we iets waar iedereen eten kon, maar wat even...

In mijn keukenkastje staat een blikje knakworsten. Niet omdat ik aan het hamsteren ben, maar omdat ik onlangs het fenomeen ‘knakworsten opwarmen’ heb herontdekt. Een tijdje terug heb ik met wat vrienden een vriend bezocht die quarantaine zat. Schrik niet, we hadden buiten afgesproken en hoewel we alleen een tasje met wat lekkers langs zouden brengen, werd het gezelliger dan gedacht en bleven we, op afstand, een tijdje zitten. Totaal verkleumd kwamen we terug en kropen we onder een dekentje. Om een beetje door te warmen zocht ik iets wat we konden gebruiken, maar mijn vrijgezellenkoelkast bevat niets meer dan drinkyoghurt en beschimmeld fruit. Tot ik een potje knakworsten uit een kerstpakket vond, die opwarmde, en serveerde met een kom Zaanse mayonaise. Dat bleek een gouden vondst. Ik had al jaren geen knakworsten gegeten en was vergeten hoe lekker dat kan zijn. Bij wie was het vroeger geen feest als er een blik worsten op tafel werd gezet? Met een knakworst op brood had je meteen een f...

Op een middag was ik met wat vrienden in Amsterdam. Gewoon, even wat eten en wat door de stad slenteren. Op een gegeven moment was het tijd voor een bekkien en we streken neer op het terras van Majestic, die een giftige combinatie biedt van Parijse prijzen en Amsterdamse klantonvriendelijkheid. De provinciaal in mij begon ogenblikkelijk te protesteren. Zoveel voor een bakje koffie, daar heb ik op Urk wel drie koppen voor ! Maar soms moet je poldertrots opzijzetten en mag je jezelf de waan gunnen stedeling te zijn. Hoewel Amsterdammers zelf zulk soort zaken zullen mijden als de pest. Op de Dam, onder het paleis, was een demonstratie gaande. Nippend van mijn overigens smaakloze koffie, je mag toch verdorie wel wat verwachten voor zo’n prijs, sloeg ik het tafereel gaande. Waar de demonstranten nu eigenlijk voor op de Dam stonden weet ik niet meer, wel werd er met vlaggen gezwaaid en werd er in een megafoon gebruld.   ‘Jos,’ zei ik. ‘Zullen wij ook eens demonstreren?’  ...

Storm Dudley weet van wanten hoor. Toen ik vanochtend de gordijnen opendeed zag ik dat mijn balkonscherm half was afgewaaid, de bloembakken kapotgeslagen waren en het balkontafeltje naar beneden was gestort. Deze straat fungeert als een soort windtunnel. Ben je mooi klaar mee. Ongelooflijk trouwens, dat balkonscherm was vastgemaakt met tiewraps. Daar waren er wel een stuk of zes van kapotgebroken. Tiewraps!  Mijn nek voelt stijf en dat komt niet van de tocht, maar van het lezen. Ik heb tot in de nacht nog met mijn neus in een Dan Brown boek gezeten. Het Verloren Symbool. Na het zien van de serie besloot ik het boek nog eens te herlezen, gezien de climax in de laatste aflevering nogal te wensen overliet.  Over de boeken van Dan Brown wordt soms een beetje laatdunkend gesproken, maar vinden nog altijd gretig aftrek bij een groot lezerspubliek. Veel mensen beschouwen het als hun quilty pleasure. Toen ik voor het eerst de Da Vinci Code las, werd ik een wereld van architectuur, kun...

Ooit kreeg ik de opdracht om elke dag 3 pagina's vol te schrijven. Omdat dit mij wel beviel, heb ik besloten om dit ook in het nieuwe jaar voort te zetten. Af en toe zal ik een stukje delen op deze blog. Tim Hofman, de man van BNNVARA die mensen achtervolgd met een camera omdat ze iemand nog een tientje verschuldigd zijn, heeft gistermiddag iets neergezet met zijn programma BOOS waar ik nog steeds beduusd van ben. Al een week was Nederland in spanning aan het wachten op de betreffende aflevering, waarin een groot schandaal onthuld zou worden. In iedere talkshow en praatprogramma ging het erover. Iedereen verlekkerde zich op de uitkomst en eventuele onthulling van bekende gezichten. Want wat is er nou mooier dan iemand met macht en status te zien vallen. Dat is onze volkssport nummer één. Je moet in ons land nooit inbeelden dat je iets voorstelt. Wie zijn kop boven het maaiveld uitsteekt wordt genadeloos gekapt. En als je dan al omhoogklimt, zul je vroeg of laat toch wel vallen. D...