Mensen die zeggen dat ze zomerse temperaturen heerlijk vinden, moet je ten diepste wantrouwen. Ik geloof ze in ieder geval voor geen cent. Temperaturen boven de 25 graden zijn niet heerlijk. Je gevangen voelen in warme kleding is niet heerlijk (oplosbaar, natuurlijk). Verlangen naar schaduw is niet heerlijk. Niet uit je woorden kunnen komen omdat je hersenen langzamer werken door oververhitting, is niet heerlijk. ’s Ochtends opstaan en niet uitgerust zijn door een plaknacht in een warm bed, is niet heerlijk. Zonnebrand die blijft plakken is niet heerlijk. Altijd maar rode wangen hebben is niet heerlijk. Nou ja, dit is wat ik graag had willen zeggen de afgelopen dagen — en gerust ook met mijn omgeving gedeeld heb. Klagen over dat het warm is, is niet heerlijk. Maar je moet wat. Mensen die warmte heerlijk vinden, doen net alsof de hitte een vriend is die op bezoek komt. Maar hitte is een wolf in schaapskleren, mensen. Mijn vriend is het in ieder geval niet. Dat regenbuitje van zojuis...
Van een Emmeloordse lezer kreeg ik onderstaande foto’s toegestuurd. Je kunt het zien als een soort minirapportage. Foto 1: het boek. Foto 2: de streep. Foto 3: de bibliotheek. Het doet me deugd om te zien dat er nog gestreept wordt. Dit is hoe de boeken eruitzagen die we vroeger leenden uit de plaatselijke bibliotheek. In vrijwel ieder boek zonder groen streepje op de rug waren wel woorden of soms complete zinnen doorgestreept. Schuttingtaal vooral, gebezigde krachttermen, of liever gezegd: vloeken. En juist die woorden verstopt achter inkt waren interessant: als iemand wil dat je iets niet leest, wil je natuurlijk weten om welke woorden het dan gaat. En hoe dik of permanent de inkt ook aangebracht mag zijn, het weet nooit helemaal de afgedrukte letters te verbloemen. Het is maar net hoe je het licht erop laat vallen, ontdekte ik al snel, en zo heb ik onder de lamp van mijn nachtkastje heel wat krachttermen tot mij genomen. Het zien van een weggestreept woord of zin wakkert dan ook...