Creatief met Archief

 Toen ik in januari mijn eerst blogpost online plaatste, nam ik mezelf voor om iedere maand een stukje te schrijven. Op de valreep van Maart wil ik daarom alsnog een blog plaatsen. Ik kan gaan schrijven over het corona-virus, dat nu zo wild om zich heen grijpt, maar bedacht me dat het leuker zou zijn om een kleine greep uit mijn straatfotografie-archief te plaatsen en toe te lichten door middel van een stukje commentaar.

Het was de eerste dag Venetië - ik was op roadtrip met een gezelschap waarvan je het verslag elders op deze blog terug kunt lezen – en meteen toen we voet aan wal hadden gezet kwam ik dit stelletje tegen. Leunend tegen een muurtje, allebei de telefoon in de hand. Geestig hoe aarzelend de man een berichtje intikt – zo met dat vingertje – en hoe vastberaden de vrouw haar telefoon bedient. Haar zonnebril, die ze met de poot in haar mondhoek laat bungelen, maakt het af. 

Ik vraag me af hoe de rolverdeling in deze relatie is. De vrouw, zo vastberaden als ze overkomt, heeft vast telkens het voortouw genomen gedurende de trip. Misschien was de vrouw wel een route aan het bepalen via Google Maps en heeft de man, die niks gevraagd wordt, ook maar zijn mobiel er bij gepakt. Om tevergeefs ondersteuning te bieden, of om simpelweg de tijd te doden totdat de vrouw de knoop doorhakt. Zou de man de sandalen wel dragen uit vrije wil? Vindt de man zijn schoeisel oprecht comfortabel of toch vooral dragen voor zijn vrouw, omdat “het zo lekker luchtig voor je is, Henk!”
Afijn, ik hoop dat ze allebei een leuke vakantie hebben gehad. ●

Al snel tijdens de roadtrip kwam ik er achter dat Italië een perfect land voor straatfotografie is. Het land leent zicht er echt voor: bergen aan geschiedenis en architectuur dat je overal terugziet in de middeleeuwse steden, een verfijnde keuken, chaotische infrastructuur en dat alles komt samen in een leven dat zich afspeelt op straat. Siena is de officieuze hoofdstad van Toscane en is een heerlijke stad om een middag door heen te sjokken, als je toch al in de buurt bent. Tegen de avond begon zich groepen met ouderen te vormen op verschillende plekken in de stad. Anders dan bij ons, wonen ouderen vaker bij hun kinderen en familie in Italië, en waar onze steden kampen met hangjongeren, hebben ze hier te maken met een totaal ander fenomeen: hangouderen. 

Gelukkig heb ik toch maar mijn camera gepakt om dit natuurverschijnsel, op veilige afstand, vast te leggen. ●

Urkerdag, een dag waarop inwoners van Urk massaal hun klederdracht uit het vet halen om er mee te pronken op de boulevard, is een dag waarop ook veel mensen van buiten Urk een bezoekje brengen aan het voormalige eiland. En je kan altijd meteen zien wie dat zijn. 

Zo ook dit stelletje, vastgelegd voor het vissershuisje van museum het oude raadhuis. Kijk ze eens lekker smikkelen van een portie gebakken vis. Allebei gehuld in jacks van waterafstotend stof, gewapend tegen de elementen, want deze mensen laten zich zichtbaar niet hinderen door de spelingen der natuur. Mensen naar mijn hart.

Allebei hebben ze een kleedje over hun schoot geworpen. Vis dient netjes gegeten te worden. Daarmee verraden deze mensen overigens meteen van buiten Urk te komen, vis wordt hier over het algemeen niet met mes en vork gegeten. ●

Tot slot deze foto. In de laatste etappe van onze roadtrip door Italië bezochten we Cinque Terre, eens een verborgen parel aan de Italiaanse kust, maar nu een in een rap temp opkomende must-see in de must-been-lijstjes. Daarmee hebben de 5 dorpjes, jammer genoeg, aan charme en authenticiteit ingeboet. Om al de toeristen te kunnen bedienen maakt Cinque Terre een automatisering door. Het stel op de bovenstaande foto had er zichtbaar wat moeite mee. ●

JMZWAAN