Doorgaan naar hoofdcontent

#294 En dan nog wat

Omdat napraten over verkiezingen altijd zo gezellig is, nog maar wat willekeurige nabeschouwingen:

-            Rob Jettens ‘Het kan wel!’ heeft duidelijk aangeslagen en wordt in buitenlandse media vergeleken met Obama’s ‘Yes we can!’. Positieve slogans geven de burgers moed. Maar wat dan precies wél kan, bleef tijdens campagnetijd een beetje onduidelijk. Ik ben benieuwd.

-            Ik hoop dat de fatsoenlijke taart op het CDA-partijkantoor gesmaakt heeft.

-            Bij D66 hadden ze gezellige, zo niet meer fatsoenlijke, keurige afgemeten stukjes gebak. De manier van feest vieren en welk gebak daarbij wordt gebruikt zegt veel over een partij. Bij VDD werd het gebak achteloos over tafel gesmeten.

-            Ook bij de BBB was het evengoed gezellig op kantoor.

-            Bij Volt stond een smakelijke fruitschaal.

-            Geen gebak bij GroenLinks-PvdA. Die zullen ze vermoedelijk pas eten als er een nieuwe fractieleider gekozen is. Een gedeelte zal het gebak met smaak opeten, en een gedeelte zal hun gebak – zo vermoed ik na verschillende reacties van partijleden – eten met zure slagroom.

 Dan nog dit:

-            In hoeverre draagt zichtbaarheid in het straatbeeld bij aan een verkiezingsuitslag? Tijdens het ritje van huis naar Emmeloord (9,9 km) heb ik ongeveer 30 keer De Vos van FVD geteld. Die hebben flink uitgepakt. De Forum-campagneborden vulden het straatbeeld meer dan reclameborden bij een doorsnee Kruitvat.

-            Een verstandige keuze van Baudet om een nieuw (en vrouwelijk) gezicht op nummer 1 te zetten.

-            In ieder geval zie je de uitwerking van bovenstaande terug in de verkiezingsuitslag van Urk.

-            Ik geloof dat Wilders juist heel blij is met zijn verkiezingsuitslag.

-            Het logo van de BBB blijf ik fantastisch vinden.

Verder:

Fijne Hervormingsdag iedereen!

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

#209 de Trumpweek

Een van de meest ingrijpende gebeurtenissen afgelopen week maakte nauwelijks indruk. Op mij noch op de mensen om me heen. Zelfs op sociale media is het behoorlijk rustig. In dat malle grote land is Donald Trump herkozen als president.    ‘Trump is weer president he,’ zei een collega terloops.    ‘Tsja, het is allemaal wat,’ antwoorde ik.    En daarmee was de bespreking van de verkiezingsnacht afgehandeld. Terwijl bij iedereen de alarmbellen af zou moeten gaan – Trump is een lont in een akelig gevaarlijk hoopje buskruit – gebeurt dat niet echt. Tenminste, ik heb het niet meegekregen. Misschien omdat mijn sociale-mediaconsumptie ook niet meer is wat het was. De fratsen van die andere halve zool, Elonnetje Musk, zorgt ervoor dat ik steeds minder zin heb om op die grote X te tikken. Na een tijdje merk je dat je er niks aan mist ook. Maar goed, we hadden het over de Amerikaanse verkiezingen. Iemand waar ik af en toe mee samen werk is een aantal jaar terug me...
Een reactie posten
Meer lezen

#219 Ranking de logo's

Vanochtend hoorde ik onderweg naar werk in het nieuwsbulletin van Radio2 de ophef voorbijkomen over het nieuwe logo van de Gemeente Urk. Kom op jongens, het is toch een kostelijk plaatje?  Omdat de ambtenaren van de NOP weer aan het werk zijn gegaan, was het zoeken naar een plekje. Mijn Toyotaatje (de meeste Toyota's per inwoners!) parkeerde ik naast een busje van de gemeente. Pas toen viel het logo van de NOP mij op. Was ik al wel bekend mee natuurlijk, maar een mens kijkt nu eenmaal anders naar zaken als hij net uit een dorp vol ophef komt puffen. Laten we de logo's van de andere Flevolandse gemeenten eens van dichtbij bekijken. En laten we er meteen een ranglijstje van maken.  Gemeente Almere Slogan: Het kán in Almere! Het logo van de gemeente Almere springt meteen in het oog. Hier is groots uitgepakt. Er wordt ook prettig gespeeld met het perspectief, waardoor je pas na een tijdje kijken een grote A ontwaart. Groots, maar plat. Almere samengevat. Had wel wat meer creativit...
Een reactie posten
Meer lezen

#208 De mensheid zal nog van mij horen

Mag je een boek bejubelen alvorens je hem uitgelezen hebt? Ga het toch doen. In de podcast Radio Romano, een voortzetting van de Krokante Leesmap, werd het nieuwe boek van Joris van Casteren getipt. Bekend van titels als Lelystad, Het been in de IJssel en Het zusje van de bruid. De titel van dat boek over de man die jarenlang zijn overleden moeder in huis bewaarde heb ik zo snel niet paraat. Lelystad was een toffe leeservaring, kan niet anders zeggen. Zijn manier van schrijven - kort en afstandelijk en juist daardoor ironisch – trok me in een mum van tijd door dat hele boek heen. Van Casteren heeft een oog voor het menselijk tekort, en er is niets mooiers dan het menselijk tekort. Even zonder gekheid, de boeken van Van Casteren zijn niet enkel droog of grappig. Vaak juist een beetje luguber. Zoals Het been in de IJssel, wat gaat over, nou ja, een gevonden menselijk been in de IJssel. Dat boek is een zoektocht naar de eigenaar van dat been, wat hem uiteindelijk helemaal naar Duitsland l...
Een reactie posten
Meer lezen