Doorgaan naar hoofdcontent

#37 challenge!

Op de radio hoorde ik een reclame voorbijkomen van Hebban. Doe mee aan de readingchallenge!
   Daar gaan we weer, dacht ik. Wil je mensen nog aan het lezen krijgen, giet het dan in de vorm van een challenge. Op de Club Lees app, een app gelanceerd door de VPRO om jongeren meer aan het lezen te krijgen, kon je een soortgelijke uitdaging aangaan. Iemand wilde 50 boeken lezen dit jaar, een ander hield het bij 25, weer een ander ging de ultieme challenge aan: maar liefst 100 stuks!

Ik heb daar wat moeite mee. Omdat een challenge toch een beetje klinkt als iets wat je eigenlijk niet heel erg leuk vindt, maar waar je je naar toe moet zetten. Iets wat moeite kost, inspanning vergt, maar als je doorzet heb je uiteindelijk toch een mooi resultaat: een lijstje, of nummer eigenlijk, van boeken die je aan het einde van het jaar presenteren kan aan ieder die het maar zien wil.
   Terwijl boeken lezen eigenlijk iets zou moeten zijn wat geen moeite kost. Boeken lezen zou eigenlijk een aangename bezigheid moeten zijn wat vooral plezier oplevert.
   Maar goed, ik ben nu eenmaal tegen de ontlezing en als dit een manier is om mensen (jongeren) weer aan het lezen te krijgen, nou, vooruit dan. Vergeef me mijn zuurheid.

Daarbij toegegeven dat na het horen van de radioreclame het toch wel begon te kriebelen. In mijn hoofd plaatste ik boektitels op een denkbeeldige leesplank. Ik heb zin in het nieuwe jaar, zin in de boeken die nog liggen te wachten en zin om verrast te worden. Want dat doen boeken. En dat is wat boeken lezen zo leuk maakt. Boeken, een verzameling van papier met daarop letters, gebonden met een kaft eromheen, kunnen je bijzonder aangenaam verassen.

Zo ben ik bijzonder aangenaam verrast door het boek De verworvenheden – of hoe je iemand wordt die ernaar verlangt op het eiland Hompelvoet te zijn. Omdat, nadat ik gisteravond de laatste pagina had omgedraaid, het boek had dichtgeklapt en besloten had er eerst maar eens een nachtje over te slapen, nog steeds niet precies weet wat ik van het boek vinden moet.

Daar wil ik een andere keer wel uitgebreider op ingaan. Eerst maar even alles laten bezinken.

Het eerste boek van dit jaar! De eerste titel op de lijst met gelezen boeken in 2024! Het eerste bereikte doel van de challenge! Het begin van de lijst! Oh, wat zie ik nu al uit naar december… 


Kijk! Het eerste boek van mijn challenge! 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

#145 de Trumpweek

Een van de meest ingrijpende gebeurtenissen afgelopen week maakte nauwelijks indruk. Op mij noch op de mensen om me heen. Zelfs op sociale media is het behoorlijk rustig. In dat malle grote land is Donald Trump herkozen als president.    ‘Trump is weer president he,’ zei een collega terloops.    ‘Tsja, het is allemaal wat,’ antwoorde ik.    En daarmee was de bespreking van de verkiezingsnacht afgehandeld. Terwijl bij iedereen de alarmbellen af zou moeten gaan – Trump is een lont in een akelig gevaarlijk hoopje buskruit – gebeurt dat niet echt. Tenminste, ik heb het niet meegekregen. Misschien omdat mijn sociale-mediaconsumptie ook niet meer is wat het was. De fratsen van die andere halve zool, Elonnetje Musk, zorgt ervoor dat ik steeds minder zin heb om op die grote X te tikken. Na een tijdje merk je dat je er niks aan mist ook. Maar goed, we hadden het over de Amerikaanse verkiezingen. Iemand waar ik af en toe mee samen werk is een aantal jaar terug me...
Een reactie posten
Meer lezen

#144 De mensheid zal nog van mij horen

Mag je een boek bejubelen alvorens je hem uitgelezen hebt? Ga het toch doen. In de podcast Radio Romano, een voortzetting van de Krokante Leesmap, werd het nieuwe boek van Joris van Casteren getipt. Bekend van titels als Lelystad, Het been in de IJssel en Het zusje van de bruid. De titel van dat boek over de man die jarenlang zijn overleden moeder in huis bewaarde heb ik zo snel niet paraat. Lelystad was een toffe leeservaring, kan niet anders zeggen. Zijn manier van schrijven - kort en afstandelijk en juist daardoor ironisch – trok me in een mum van tijd door dat hele boek heen. Van Casteren heeft een oog voor het menselijk tekort, en er is niets mooiers dan het menselijk tekort. Even zonder gekheid, de boeken van Van Casteren zijn niet enkel droog of grappig. Vaak juist een beetje luguber. Zoals Het been in de IJssel, wat gaat over, nou ja, een gevonden menselijk been in de IJssel. Dat boek is een zoektocht naar de eigenaar van dat been, wat hem uiteindelijk helemaal naar Duitsland l...
Een reactie posten
Meer lezen

#149 Ranking De Efteling

Na 29 jaren in dit leven heb ik afgelopen week De Efteling mogen bezoeken. Wat een ervaring. Wat een vreugde. Een lichtpuntje in deze donkere dagen. Een goede vriend nam me mee omdat hij niet kon geloven dat ik er nog nimmer was geweest, daarbij keek hij met medelijden uit zijn ogen. Omdat het de Winterefteling betrof en het relatief rustig was in het park, konden we bijna alle attracties bezoeken. En die ga je dan toch vergelijken met elkaar. Hieronder een ranglijst van de bezochte attracties. Fata Morgana Neerlands Pirates of the Caribbean , maar dan met Midden-Oosters/Arabisch thema. Geweldig, kan niet anders zeggen. Aankleding is goed, muziek is goed, sfeer is goed. De animatronics zijn een beetje gedateerd, maar goed, dat is juist de charme. De attractie gaat evengoed ook al een goede 45 jaar mee. Die enorme Djinn is indrukwekkend en in het laatste gedeelte waan je je echt in Indiana Jones and the Tempel of Doom . Dit is pret zoals je die in een pretpark beleven wilt. 9/10 D...
Een reactie posten
Meer lezen